کد مطلب:109225 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:115

نامه 065-به معاویه












[صفحه 301]

رساله الی معاویه اما پس از ستایش خداوند وقت آن رسیده تو را كه سود ببری به نگریستن بیننده از كارهای آشكار راستی راه رفتی در جاهای رفتار گذشتگان خود با ادعا كردنست باطلها را و بی پروا انداختن خود در دروغگوئی و دروغها و بر خود بستنت چیزی را كه برتر از فراخور تست و ربودنت چیزی را كه سپرده شده نزد تو (از مال مسلمانها) جهت گریختن از حق و انكار كردن چیزی را كه آن لازمتر است تو را از گوشتت و خونت از آنچه نگهداشته آن را گوش تو و پر شده به آن سینه تو چیست پس از حق مگر گمراهی آشكار و پس از ظاهر شدن مگر مغلطه اندازی بپرهیز از شبهه و شامل شدن آن بر شكلهای گوناگون آن زیرا فتنه دیر وقتی است آویخته است پرده های خود را و ضعیف گردانیده دیده ها را تاریكی آن و به راستی رسید به من نوشته ای از تو درهم و مغشوش از گفتار سست بود توانائی آن از آشتی و دارای افسانه هائی بود.... آنها را از تو دانائی و نه بردباری گردیدی از آن سخنان مانند فرورونده در زمین نرم و بیراهه رونده در جای تاریك و بالا رفتی بجای بلندنگری دور از مطلوب دور است نشانه های آن كوتاه است نزد آن عقاب بلند پرواز و برابر می شود با آن (ستاره) عیوق پناه می برم ب

ه خدا از اینكه زمامدار شوی برای مسلمانها پس از من در حل و عقد یا جاری سازم برای تو بر كسی از آنها عقد بیعتی یا پیمانی از حالا در باب نفس خود را و نظر كن برای آن زیرا اگر تو كوتاهی كنی تا برخیزند به سوی تو بندگان خدا بسته شود بر تو كارها و ممنوع شوی از امری (توبه) كه آن از تو امروز پذیرفته است والسلام


صفحه 301.